شیوع فرسودگی شغلی در دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان و اصفهان در سال1392

  مقدمه: فرسودگی یک واکنش آسیب­زا در پاسخ به استرس کاری طولانی مدت می­باشد و باعث بروز انواع بیماری­های جسمی، روانی و عدم ارتباط مطلوب با گیرنده خدمت می­شود. دوره دستیاری پزشکی دوره­ای است که سطح بالایی از انرژی جسمی و روانی را طلب می­کند و باتوجه به روابط پراسترس بیمار – پزشک یکی از تنش­زاترین مشاغل می­باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان فرسودگی شغلی در دستیاران پزشکی انجام شد.   روش­ ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 160 دستیار پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان و اصفهان به روش نمونه گیری طبقه­ای تصادفی و با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاخ و اطلاعات جمعیت‌شناختی، انجام شد. پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاخ دارای سه زیر مقیاس خستگی عاطفی مسخ شخصیت وکفایت شخصی بود. داده­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون­های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها : 9/96درصد دستیاران دارای درجاتی از فرسودگی شغلی بودند. 5/42 درصد فرسودگی خفیف، 1/53 درصد فرسودگی متوسط و 3/1 درصد فرسودگی شدید بودند. 9/ 98 درصد دستیاران زن و 5/94 درصد دستیاران مرد دارای فرسودگی شغلی بودند. میانگین نمره فرسودگی شغلی افراد مجرد نسبت به افراد متاهل و دستیاران سال اول نسبت به دستیاران سال­های بالاتر به طور معناداری بیشتر بود (04/0 p = و 44/0 p = ). فراوانی مسخ شخصیت دستیاران رشته داخلی و زیر مجموعه آن ازدستیاران رشته جراحی بطور معناداری بیشتر بود (04/0 p= ). فراوانی خستگی عاطفی در دستیاران سال اول نسبت به دستیاران سال­های بالاتر (03 / 0 (p= و دستیاران مجرد نسبت به دستیاران متاهل بالاتر بود (05 / 0 p< ). بین جنس، سن، رشته تحصیلی و محل تحصیل با فرسودگی شغلی ارتباط معناداری یافت نشد.   نتیجه­ گیری: اکثریت دستیاران پزشکی دارای فرسودگی شغلی بودند لذا انجام مطالعات بیشتر برای یافتن راه حلی برای کاهش فرسودگی شغلی دستیاران ضروری می­باشد. با توجه به اهمیت حرفه پزشکی و نقش آن در سلامت افراد جامعه، لازم است دستیاران پزشکی به صورت دوره­ای از نظر فرسودگی شغلی مورد ارزیابی قرار گیرند و مراکز مشاوره تخصصی برایشان فراهم گردد.